Ako nga pala si Max, 27 anyos na gulang na. Nagtatrabaho ako bilang isang call center agent. Walang nakakaalam ng tunay kong kasarian.
Takot akong sumubok ng mga bagay na kahit gustuhin ko mang gawin ay hindi ko magawa. Pinangungunahan ako ng kaba, kaya kahit libog na libog ako at mayroon nang pagkakataon, hindi ko parin masunggaban dahil nga sa takot na aking nararamdaman.
Lalaki akong kumilos at pumorma. Mayroon din naman akong hitsura pero lalaki lang rin talaga ang hanap ko.
Mayroon akong mga ka-tropa. Siguro mga 19, 20-24 something ang ages nila. Marami akong tropa sa may amin. Mahilig silang maglaro ng basketball o minsan naman ay DOTA. Hindi ako nagbabasketball pero naglalaro talaga ako ng DOTA.
Ang kwentong ibabahagi ko sa inyo ay nangyari nito lamang nakaraang bakasyon. Hindi ko inaasahan na makakaranas ako ng saya at sarap sa piling ng isang lalaking naging malaking parte na sa puso at buhay ko.
Unang linggo ng Abril noong isang taon. Day off ko noon at madalas kapag day off ako ay tumatambay ako sa may basketball court sa may gym malapit sa amin.
Kasama ko ang iba kong ka-tropa habang kumakain ng fishball na nakatayo mismo sa tabi ng gym. Habang pinanonood namin ng mga tropa ko ang mga naglalaro ay may napansin akong isang gwapong binatilyo na pawis na pawis habang nakikipaglaro sa iba pa nyang kasama.
Napatitig ako ng sobra. Ito pa naman ang tipong gusto ko. Yung mga lalaking good looking talaga. Yung kahit pawis na pawis na ay mukha paring mabango.
Napaka-gwapo nung lalaki habang nakasuot ng Jersey na may number 24 sa likod. Basang basa sya ng pawis. Isa pa sa nagustuhan ko sa kanya ay yung angas at tindig nya, lalaking lalaki.
Medyo may kaputian at makinis ang kanyang balat. Hindi ko mawari kung ilang taon na ito dahil wala pa naman syang buhok sa kili-kili.
Pero sa tangkad nyang iyon ay mukha na syang 16 years old. Baby face ang kanyang mukha at may dimples pa.
Grabe ang pagkakatitig ko sa kanya. Hindi talaga magawa ng mga mata ko ang bumaling sa iba. Nagtataka naman ako kung sino sya dahil ngayon ko lang talaga nakita ang lalaking ito.
Pero sa wari ko, kung hindi sya taga rito, baka galing sya sa ibang lugar o ibang bansa at napili lang magbakasyon dito dahil nga kakatapos lang ng pasukan.
Ilang saglit lang, iniwan na sya ng kanyang mga kasamahan sa paglalaro. Kakilala ko yung mga nakalaro nya dahil syempre taga dito ako.
So naisip ko na baka nagkayayaan lang silang maglaro. So mag-isa na lang naglalaro si bagets.
Nagulat ako nang bigla syang lumingon sa may gawi naming magto-tropa at ngumiti sa amin. Grabe, ang gwapo talaga. Nakakagigil. Lumapit sya samin at kinausap ang isa sa mga tropa ko.
“Kuya, tara basketball!” pag-aaya nya sa isa naming kasama.
At dahil naglalaro naman talaga sila ng basketball at nasa nature na din naman talaga naming mga kalalakihan na makisama pagdating sa basketball or yayaan na ganyan kahit di namin kilala ay sige lang. Kaya ayun, tumayo ang apat kong kasama para makipaglaro kay bagets.
Grabe, kung itatabi mo ang mga ka-tropa ko kay bagets, magmumukha lang silang basahan. Haha! Joke!
Nakaupo lang ako dahil nga hindi naman ako naglalaro ng basketball. Nakatitig ako kay bagets habang nakikipaglaro sa mga ka-tropa ko.
Nang biglang lumingon sakin si bagets at sinenyasan ako na sumali ako. Umiling lang ako at nakita ko rin na parang kinausap sya ng isa kong tropa. Alam ko na ang sinabi nya. Na hindi ako naglalaro ng basketball.
Itinuloy nila ang paglalaro hanggang sa abutin na ng 6pm. Nakaramdam na sila ng pagod. Umupo muna sila sa may gawi ko kasama si bagets.
Kwentuhan, ganito ganyan. Tinatanong ng isa kong tropa si bagets ng kung ano-ano. Napag-alaman kong Jairo ang pangalan nung bagets. Ayun lang ang nangyari, konting kwentuhan. Pero hindi ko parin maalis ang pagkakatitig kay Jairo.
After 10 minutes, nag-alisan na sila isa-isa. Sasama na sana ako kaso nagdadalawang isip ako kasi maiiwan si Jairo. Gusto ko pa sanang chikahin.
Wala naman sigurong masama kung makikipagkwentuhan ako sa kanya. Kaya ayun, nagpaiwan ako. Nagpapahinga si Jairo na nakaupo. Ako naman ay nilapitan sya at tinabihan.
“Uy kuya, akala ko sasabay ka na sa kanila?” pagtatanong nya.
“Dito muna ako. Hehe.” Marami akong gustong itanong kaya itatanong ko na. Hehe.
“Ah, Jairo? Tama ba?” pagtatanong ko.
“Opo kuya. Hehe.” waah! Ang cute talaga ng smile nya. Nakakatigas!
“Ilang taon ka na Jairo?”
“Kaka-15 ko pa lang po kuya.”
“Ahh, bata ka pa pala. Hehe.”
“Kayo po kuya?” tanong nya.
“27 na ako. Ahh, taga san’ ka? Ngayon lang kasi kita nakita.” pag-uusisa ko.
“Taga Manila ako kuya. Nagbabakasyon lang ako dito sa probinsya.” pagpapaliwanag nya.
“Ah kaya pala. Pero first time mo lang dito?”
“Hindi kuya. Nakapunta na ako dito dati nung bata pa ako. Pero ngayon na lang ulit ako nakapagbakasyon dito.”
Hindi ko alam ang eksaktong usapan namin pero puro ganyan lang. Basta, kuya sya ng kuya. Puro tungkol lang sa kanya ang mga tinatanong ko.
Kwentuhan lang kami ng kwentuhan. Sobrang sarap nyang kausap. Para lang syang bata. Yung the way na nagku-kwento sya with actions pa, grabe. Batang bata talaga. Hehe. Ako naman, nakangiti lang habang pinapakinggan syang magkwento.
Sa isip-isip ko, hindi mahirap kaibiganin ang isang katulad nya dahil open syang magkwento kahit sa kasong kakakilala pa lang nya sa akin ay parang ang lalim na ng pinagsamahan namin.
Napag-alaman ko na mahilig talaga sya sa basketball. Mama’s boy daw sya pero hindi daw sya spoiled. Well, anak mayaman siguro sya kasi sa isang kilalang school sa Pasay sya nag-aaral. The way he act and the way he talks, grabe. Mafa-fall ka talaga sa kanya.
Parang nawala yung libog ko. Para bang mas masarap na lang makipagkaibigan at makipagkwentuhan sa isang katulad nya. Marami kaming napag-usapan noong gabing yon’. Niyaya ko syang libutin ang lugar namin para may mapuntahan sya kung may gusto syang puntahan.
Pumayag naman sya agad. Ire-recall ko na lang yung mga iba naming pinag-usapan para mas clear.
“Uy, baka naman pagalitan ka kasi gabi na?” pagtatanong ko sa kanya.
“Hindi yan kuya. Ok lang naman daw na gumala ako eh. Atsaka malaki na kaya ako kuya.” he answered.
“San’ mo gustong pumunta? Teka, kumain ka na ba?”
“Hindi pa po kuya. Tara, hanap tayong makakainan, libre kita.”
Yun ang naaalala ko pa. Ang balak ko sana, ako ang manlilibre, pero pagkuha nya ng wallet nya, may pera talaga sya. Rich kid talaga. So, I consider it na date namin yon’ kahit sa simpleng pag-yaya lang nya.
Nakarating kami sa isang lomi house at nag-order na ng lomi. Kwentuhan parin kami ng kwentuhan about everything. Pero hindi pa sa stage na gusto ko. Yung parang getting to know each other pa lang ang stage namin. Wow. Kung maka-demand naman ako, parang may patutunguhan ang paghanga ko sa kanya. But anyway, it doesn’t matter.
I’m glad na naging kaibigan ko ang isang katulad nya. Nabanggit nya pa sakin na wala pa syang kakilala talaga dito. Nabanggit ko rin sa kanya na mga tropa ko yung nakalaro nya kanina.
So parang ang gustong iparating ng usapan ay, makiki-tropa na din sya samin dahil tutal, madalas naman sa basketball court ang mga ka-tropa ko, so mahilig din naman sya sa basketball, so ayun.
Dumating ang ilang mga araw, madalas na namin makasama si Jairo sa mga gala, laro at maging sa pagdodota ay may alam din sya kahit konti. Mas naging malapit ako sa kanya. May mga araw na tumatambay sya samin kapag hinihintay ang tropa.
Nakaugalian kasi namin magtotropa na sa amin nagkikita-kita kapag may mga lakad o kaya laro sa court. Kahit alam naman nilang di’ ako naglalaro ng basketball ay sumasama parin naman ako sa kanila. Hindi naman sila babad masyado sa basketball eh.
Sa pagkain at paggala lang talaga kami nagkakasundo-sundo lahat. Sa bawat lakad, kasa-kasama na namin si Jairo. Pag nag-iinuman, hindi ko sya pinapainom. Kapag may mga trip ang tropa na hindi maganda, hindi ko sya pinapasama. Ewan ko ba.
Ayoko syang matuto ng mga kung anu-anong bagay. Nag-oopen na sya sakin ng mga problema at nagagabayan ko naman ng tama. Basta, gustong gusto ko syang alagaan. Yung tipong ganun. Lumalim na ng lumalim ang nararamdaman ko kay Jairo habang tumakbo ang araw.
Minsan galing ako sa trabaho, madadatnan ko na lang sya na nasa labas ng bahay namin at hinihintay ako. Maraming araw na ganoon ang nangyayari. Hinihintay nya ako kapag may ibang lakad ang tropa.
Kapag kasi wala sa court ang tropa, ibig sabihin, may ibang lakad kaya sa bahay namin dumideretso si Jairo. Natutuwa ako sa personality ng bata dahil sobrang kakaiba sya.
Sobrang friendly at sobrang bait talaga. Gusto nya palagi nang maraming kasama. Gustong gusto nya na palagi syang kaisa samin. Na kahit iba-iba kami ng personalidad na magkaka-tropa ay nagagawa nya kaming pakisamahan lahat.
“Uy Jairo, asan sila? Bakit andyan’ ka sa labas? Pasok ka sa loob.”
“Hindi na kuya. Hinihintay talaga kita. Wala sila eh. Hindi ko nga makita. Tara mag-lomi ulit sa kinakainan natin. Gutom na ako eh. Libre kita.” masaya nyang sabi.
Ok, kinikilig ako. Sobrang sarap sa pakiramdam na may ganito kabait na bata ang maghihintay sayo para lang makasama kang kumain. So ayun na nga, kumain ulit kami sa labas. Ilang beses na din naman namin tong’ nagagawa eh.
Habit na namin na magkasama kaming kumain dito. Parang kapatid ko na sya. Napakasarap nya talagang kasama. Nakakawala ng pagod at napakasarap sa pakiramdam habang nginingitian ka nya dahil masayahin talaga sya.
Love na love ko talaga ang cute nyang personalidad. Natatakot ako dahil baka mahulog na talaga ako sa kanya. Ayoko kasi na may ganito eh. Yung sweet at lovable. Kahit tropa or kuya lang ang tingin nya sakin, ok lang. Atleast hindi stranger.
Ako lang naman ang nagbibigay ng kahulugan sa bawat nangyayari. Gusto ko syang maging boyfriend. Pero alam kong hindi mangyayari dahil pang-kuya lang talaga ako sa kanya. Gustong gusto ko syang yakapin at halikan. Hindi dahil sa nalilibugan ako kundi dahil gusto ko talaga.
Iniiwasan kong mapatitig sa mga mata nya dahil natutunaw talaga ako. Kapag tinitingnan ko ang bawat anggulo ng mukha nya, nadedemonyo ako. Ang kissable lips nya. Ang magandang pangangatawan nya na nagsisimula pa lang yumabong. Grabe. Sobrang lakas ng tama ko sa kanya.
Yung libog na naramdaman ko sa kanya noon sa una kong tingin sa kanya ay nasamahan ng pagmamahal simula nung makilala ko kung sino talaga sya. Sobrang marespeto. Walang arte o kung anu pa man.
Siguro kahit pagod na pagod sya, kaya parin nyang tumakbo ng mabilis. Sobrang masiyahin sya, kwela, at madaling pakisamahan.
Matapos kaming kumain, ihahatid ko na sya sa kanila kasi 8:30pm na din noon’ eh. Habang naglalakad kami, inakbayan ko sya na parang nakayakap ako. Di’ ko kasi mapigilan eh. Yung akbay na mahigpit.
Pinisil ko ang kanan nyang braso mula sa pagkakaakbay ko. Wala naman siguro yung malisya sa kanya. Hanggang sa makarating na kami sa kanila. Tita nya lang ang kasama nya doon sa bahay. Haay, kaya siguro bored sya.
Ayun, nag-bye na ako at ngumiti lang sya. Shit. That dimples!! Tsk.
Pag-uwi ko samin humiga na ako sa kama ko. Naiisip ko ang mukha ni Jairo at ang mga ngiti nya. Tsk. Yung kakulitan nya. Para bang gustong gusto ko syang makasama bawat oras.
Isang linggo na lang, babalik na ulit sya ng Manila. Sobrang lungkot ko nung mabalitaan ko yun. Kailangan pa nya kasing mag-complete ng requirements para sa enrollment.
Hindi ko alam pero, naiiyak ako na ewan. Ayoko syang umalis. Nasanay na ako palagi na kasa-kasama ko sya. Tulad ng palagi nyang sinasabi, “tropa tayo eh!”
Haay. Mamimiss ko talaga sya. Sobra. 🙁
Isang gabi, galing akong trabaho. 6:30pm ako nakauwi. Nanood muna ako ng tv sa salas sa taas.
Actually, isang maliit na salas at yung kwarto ko lang ang eksena ng 2nd floor ng bahay namin.
Nagulat ako nang biglang umakyat si Jairo. As in nagulat talaga ako.
“Kuya!” sabi nya.
“Uy. Kakagulat ka naman. Bakit?”
Grabe, ang gwapo nya nung gabing yon’. Ang bango-bango pa. Bagong paligo.
“Tara sa labas. Andyan’ ang tropa, mag basketball kami!” excited nyang sabi.
“Geh kayo na lang.” pakipot effect ko.
“Hala, bakit kuya? Aalis na nga ako sa wednesday eh. Please??” hmp. Bata talaga.
“Pagod na ako eh. Papahinga muna ako.”
“Ganyan ka na kuya. Ganyan ka na pala ngayon.” pagtatampo ba yun? Pero basta, yun yung na-recall ko na hindi ko pwedeng makalimutan.
“Hindi talaga ako makakalabas. Pagod kasi ako Jai eh. Kumain ka na ba?”
“Hindi pa nga eh. Ikaw kasi. Sama ka na. Aalis na nga ako eh.”
“ayun na nga eh. Aalis ka na. Sige, sasama ako. Sa isang kundisyon?”
“Sige kuya, anu yon?” parang naghahamon lang sya ng suntukan non. Hehe.
“Dito ka matulog.” Hindi ko inasahan ang isinagod nya.
“Sus, yun lang pala eh. Sige, papaalam ako. Tara na.”
Talagang excited na syang maglaro. Hehe. Nakakatawa talaga sya. 30minutes silang naglaro. Pawisang pawisan na naman sya.
After nun, nag-burger na lang kami. Gustong gusto ko na talaga syang iuwi. First time ko syang makakatabi. Kahit yakap lang sa pagtulog, ayos na sakin. Basta makasama ko lang sya habang nandito pa sya. Gusto kong sulitin ang bawat pagkakataon.
8:15pm kami nakauwi samin. Umakyat na kami sa taas. Pinaupo ko muna sya sa sofa sa may salas habang nanonood ng t.v. MMK pa ang palabas. Tinabihan ko sya sa sofa.
“Uy Jai, nagpaalam ka ba?” pagtatanong ko.
“Oo. Nagtext na ako kay Tita.”
Hiniram ko ang cp nya at chineck kung nagpaalam talaga sya. Mamaya kasi hanapin eh. Kinalkal ko na ang cp nya. Haha! May gf pala sya. Kaso parang ewan sya sa mga reply nya. Puro’s “ok”, “cge”. Samantalang yung gf, nobela ang text. Hehe.
Hindi pa siguro talaga sya interisado sa mga malalaking bagay. Pambata parin talaga sya. Which is cute at bagay naman sa kanya. Bata pa naman din talaga sya eh. 🙂
Tinitigan ko sya habang nanonood. Nakabukaka sya at nakasandal na medyo nakatingala. Wow. Super yummy. Grr!
May gusto akong gawin kaso natatakot ako. Tsk. Pero ewan ko ba. Nakakalibog kasi syang tignan. Pawis na pawis sya tapos parang wet look. Sarap! Haay. Pero gusto ko syang irespect. Pero, mapipigilan mo ba?? Haay.
Ang hirap kapag torn between over love and lust. Yung kailangan at gusto mong gawin nagtatalo. Tsk. Pero, sorry. Nakakalibog talaga. :\
Kailangan ko nang harapin ang takot ko. Kailangan ko nang subukan. Bahala na.
“Jairo?” tumingin sya sa pagtawag ko.
“Anu yon’ kuya?”
“Pwede ba kitang kalungin?” kinakabahan na ako sa mga sinasabi ko.
“Hala. Bakit kuya? Mabigat ako. Atsaka malaki na ako! Haha! Di’ na ako baby.”
“Ok lang. Pwede ba?” pangungulit ko.
“Hala. Bakit ba kuya?”
“Gusto ko lang. Aalis ka na naman eh.”
Bigla ko na lang syang hinawakan papunta sakin. Alam nyang pakakalungin ko sya kaya, no choice kundi kumalong na sya. Kung alam nyo lang ang pagdagundong ng puso ko nung mga oras na yun. Grabe.
“Ayan kuya. Mabigat ako.” sabi nya.
“Hindi ah. Hehe.” Hindi mapigilan ng titi ko ang tumigas. Siguro ramdam nya yun. Nahihiya lang magsalita. Sumandal ako sa sofa kasama sya pahiga sa katawan ko habang kalong kalong ko sya. Sobrang pawisan talaga sya dahil sa pagbabasketball. Pero ok lang. Mabango parin naman sya.
“Kuya, ibaba mo na ako. Nabibigatan ka na yata eh.” sabi nya.
“Hindi ka nga mabigat.”
“Eh, basang basa ako ng pawis. Di’ ka ba nadidiri?”
“Bakit ako madidiri?”
Hindi ko na napigilan. Niyakap ko sya ng mahigpit. Pinaloob ko ang mga kamay ko sa mga braso nya at nakayapos ako sa tyan nya.
“Jai?”
“Ano yon’ kuya?”
“Tuli ka na??” lakas loob kong tanong kahit mamamatay na ako sa takot.
Hindi sya nakasagot agad. Kaya parang dinaan nya in a coolest way yung sagot nya.
“Oo naman kuya! Haha. 15 na ako eh. Syempre.”
Waa. Ano ba tong’ nangyayari sakin? I wan’t to do this because I want it.
“Weh? Patingin nga?”
“Haha. Ayoko kuya. Tsk.”
“Bakit? Titingnan ko lang.”
“Wag na kuya.”
“Please??”
“Wag na kuya. Hehe.”
Bigla kong dinakot ang gitna nya pero hinawi nya ang kamay ko. Akala nya siguro ay yung typical lang na harutan pero may ibang meaning sakin.
“Haha! Kuya naman. Wag. Nanonood ako eh.” sabi nya.
Grabe ang tibok ng puso ko nun. Kabadong kabado ako at rinig na rinig ko ang pagtibok ng puso ko. Tutal, nandun’ na rin ako sa point na yun, sisimulan ko na. Dahil naka-sports short lang sya, yung malambot, madali kong nahaplos ang mga hita nya.
Hindi naman sya pumapalag eh. Parang pinakamasahe or pangungulit ko na lang yun sa kanya. Grabe, lalo akong nalilibugan. Ang kinis-kinis ng hita nya. Ang puti.
Bukakang bukaka sya na nakahiga sa katawan ko at kalong kalong ko pa. Kaya naman, todo tigas na rin ang titi ko. Sinimulan ko na rin pisilin ang tyan nya. This time, parang natatahimik sya bigla.
“Jairo? Ok ka lang?” pagtatanong ko.
“Opo kuya. Nakakaantok naman yang ginagawa mo.” Nagtagal ang paghaplos kong iyon sa mga hita nya. Ilang saglit lang, napansin kong nakaumbok na ang bukol nya sa may gitna ng shorts nya.
“Uy Jairo. Hehe.”
“Bakit kuya?”
“Tinitigasan ka?” bulong ko sa kanya.
From the Same Author:
- Tropa Kong Bagets (Part 2)
- Pinsan ni Tropa
- Pagnanasa kay Kuya Dennis
- Uhaw si Bayaw (Part 3)
- New Tutor (Part 2)
