Maginaw ang Baguio, or at least, most of these days. Dahil sa global warming, at ang pagdami ng tao (at ang mga consequences ng pagdami ng tao), medyo di na ganoon kaginaw ang panahon. Kapag nasa-mood at di gaanong kapagod ang Papa ko, kinukwento niya kung gano kaginaw ang Baguio nung bata pa siya.
Bago ang aksidente ko sa basketball, gustong-gusto ko ang ginaw ng lungsod, lalo na pag gabi, kung saan minsan ay nagmimistulang usok ang hininga ko sa ginaw.
Ngayong mahigit isang taon nang makalipas matapos ang nangyari sa paa ko, sinusumpa ko na ang mga gabing masyadong malamig. Sinusumpong kasi ang joints ko sa paa. Masakit, naninigas, minsan nawawala pa pakiramdam ko mula ankle hanggang toes.
Sa mga gabi or araw na ganoon, di ako maka-concentrate, di makapag-enjoy sa kung ano man ginagawa ko, badtrip magdamag. Inaasar nga ako ng mga kaibigan kong parang nireregla daw ako pag ganun.
Pero iniisip ko, buti pa nga pag regla, at least once a month lang. Ako kasi may panahong umabot ng isang buong buwan na nagiinarte ang paa ko.
Kaya minsan nagtataka ang mga magulang ko kung bakit shorts at sando parin paborito kong suot. Eh, siyempre di naman braso at tuhod ko yung nalalamigan. Nakamedyas parin naman ako kahit ganon outfit ko. ‘Hip Lolo’ tuloy tawag sa akin ng kambal kong si Richard.
Sa gabi kung kailan naganap ang kwentong ito, maginaw, at umuulan pa. Isinara ko na mga bintana ng kwarto, nakadobleng medyas at nakakumot pa ako habang nag-rereview, pero wala parin.
Yung lamig, para bang tubig—tumagos sa tela, at pinalibutan ang aking kawawang ankle joints. Wala pang fifteen minutes na hindi ako napapasuntok sa study table ko sa sakit at inis.
“Bakit ba kasi ayaw mong ibabad nalang sa mainit na tubig?” tanong ng kambal ko sa akin, pagkatapos ng ika-sandaang dabog ko.
Di nagrereview si Chard. Iba kasi Block (o section) niya sa year namin, e tsamba niyang iba ang prof niya sa magkapareha naming subject, kaya magkaiba schedule namin ng mga quiz at deadlines.
Ayun, nakahiga siya sa top bunk, pinapaikot ang bola sa daliri niya, yung earphones niya nakasaksak sa isang tenga.
“Ayoko nga,” sabi kong may halong inis. Ilang beses ko nang pinaliwanag sa kanya na di hiyang sakin yun. Pagka-ahon kasi ng paa ko sa mainit na tubig, ambilis bumalik ng sakit, at mas matindi pa.
“Arte mo,” sumbat niya.
Shet, kung ibabato niya sa akin yung bola (na pakiramdam kong gusto niyang gawin sa panahong iyon), dudurugin ko mukha niya. Wala akong pakialam kung magiging magkaiba na mga mukha namin pagkatapos. Ugh, ano ba to. Para talagang meron. Moody, aggressive, irrational.
Inilapag ni Kambal ang bola sa kama, at bumaba siya. Suot niyang pambahay yung lumang basketball uniform niya. Tastas yung tahi sa beywang ng jersey, at maliban sa sira na ang garter ng shorts, nawawala din ang lace nito. Hawak ngayon ng isang kamay nya ang shorts, para di tuluyang malaglag sa sahig.
“Amin na garod,” sabi niya. Umupo siya sa tabi ko, at umakmang kukunin ang paa ko. Alam ko na ang gusto niyang gawin. Mamasahiin niya ang paa ko.
Sa lahat ng sinubukan kong pagpapaalis ng sakit, yun na ang pinaka-effective na paraan. Kaso, yun din ang pinaka-distracting. Sa ibang araw, sasang-ayon ako agad, pero may major quiz kami bukas, kelangang naka-focus ako sa pagrereview.
Bilang kambal, nabasa ni Chard ang iniisip ko.
“Di ka rin lang naman nakaka-concentrate sa lagay mong yan eh,” sabi niya.
“Kaya amin na, nang maalis na ang sakit. Besides, nung Monday ka pa nagrereview ah. Okay na yun. Kelangan mo nang magrelax. Malay mo, baka di ka maka-quiz ng maayos bukas dahil sa sakit at di dahil sa di ka nakapagreview ng maayos.”
Lumakas ang ulan sa labas. Napatingin kaming magkambal sa kisame, na para bang inaasahan naming bibigay ang bubong at bubuhos sa aming kwarto ang balde-baldeng ulan. Yero ang bubong namin, kaya sobrang ingay ang dulot ng ulan.
Kanina, kaya pang di pansinin, pero ngayon, wala na. Maliban sa ingay, nakaka-distract din yung posibilidad na liliparin ang bahay namin. Irrational, oo, pero alam nyo na kung bakit.
“Fine,” sabi ko at pinatong ang paa ko sa binti niya.
Inirapan niya ako at tumawa. ‘Arte pa kasi’ sabi ng irap niya. Hinubad niya ang dalawang layer ng medyas sa paa ko. Nagkaway siya sa harap ng ilong niya, na para bang may umalingasaw na amoy. Sinipa ko ng mahina yung baba niya.
Tumatawa niyang kinalkal ang drawer ng study table at inilabas ang isang maliit na bote ng baby oil. Pinatakan niya ang bawat kamay niya at kinalat niya sa palad at daliri niya.
Napabuntong hininga ako nang ibinalot ni Kambal ang mga daliri niya sa ankle ko. Para bang pinukaw ng init ng kamay ni Chard ang isang milyong karayom na nakabaon sa joints ko.
Isinandal ko na ang aking ulo sa likod ng upuan ko, at pinaubaya na ang sakit sa magagaling na mga daliri ni Kambal.
Sa madiing pagpisil ng mga daliri ni Chard at ang mala-white noise na tunog ng ulan, narelax ako ng todo. Napaidlip tuloy ako.
Nahimasmasan ako nang naramdaman kong may mainit na bumabalot sa titi ko. Tumingin agad ako sa aking shorts, iniisip na baka nakaihi ako.
Hindi basang shorts ang tumambad sa akin. Actually, wala nang shorts mismo. Kundi ang dalawang kamay ni Chard na nakabalot sa 7-inch na titi ko. Di ko namalayang tinigasan na pala ako.
“Ah, Chard!” hiyaw ko sabay hawak ng mahigpit sa balikat niya. “Loko ka!”
“Oh, ayaw mo?” sabi niya. Medyo mahirap dinggin yung sinabi niya sa lakas ng ingay ng ulan.
“Diba ito naman palagi mong hirit pag minamasahe kita?”
Oo, tama siya. Mabilis kasi akong malibugan kapag minamasahe paa ko, kaya habang oiled-up pa mga daliri ni Chard eh pinapakiusapan kong jakulin niya ako after. Sabi ko sa inyo eh: pinaka-distracting.
Nang kumalma na ang puso ko, nagregister na sa utak ko yung sarap ng ginagawa sa akin ng aking kambal. Ang higpit ng hawak niya sa batuta ko. Isang direction lang ang strokes niya.
Gamit ang isang kamay, nagsisimula siya sa ulo ng titi ko, tapos dahan dahan niyang hinahagod pababa. Pero di gaya ng typical na pagjajakol, di niya pinapataas yung stroke.
Sinusunod niya agad yung isang kamay niya, simula sa ulo, hanggang sa baba. Tapos yung isang kamay ulit. Salitan silang pababa sa titi ko. Yung epekto nun eh para bang pumasok yung titi ko sa isang mainit, masikip, madulas, at higit sa lahat, walang hangganang butas.
“Chaaaaard!!!” hiyaw ko ng malakas. “Fuuuuuuuuuck!!!”
Salamat nalang at ang lakas ng ingay ng ulan. Kung hindi, malamang narinig na ng mga magulang namin ang mga hiyaw at ungol ko. Nakaka-ulol yung sarap niya. Di ako mapakali; nangangambang mahulog ako sa kinauupuan ko.
Nagkatinginan kami: kambal na mukha, kambal din ang libog na kumikinang sa aming mga mata. Pinagulong ko yung aking upuan palapit sa kanya.
“Chard,” ungol ko. Dahil sa libog, hirap akong magsalita. Tinaas niya mga kilay niya sa akin. “Chard…”
Pero dahil nga sa aming natatanging koneksyon bilang magkakambal, nakuha niya ang gusto kong sabihin. Ngumisi siya, at nag-adjust sa kanyang pagkakaupo, para madali kong maabot yung bukol ng shorts niya.
Hinawakan ko yung bukol, hinimas ko. Napa-ungol siya, at binaon ang mukha niya sa aking leeg. Ang init ng hininga niya sa balat ko.
Halos di ko na alam ginagawa ko sa kasagsagan ng kalibugan ko, pero baliwala yun. Kilala ko ang katawan ng kambal ko; kahit nakapikit, kahit sobrang dilim alam ko ang pasikot-sikot, mga umbok, mga kiliti nito.
Kaya kahit medyo blurry na ang paningin ko, alam parin ng mga daliri ko ang ginagawa nila. Sinuot ko ang kanang kamay ko sa ilalim ng shorts niya. Agad kong hinawakan ang nag-iinit na tore ni Richard.
Sa kanyang gigil, nilabas ni Kambal ang ngipin niya, at kinakagat-kagat ang balikat ko. Di ko alam kung nakapagpigil pa siya sa pwersa ng kagat niya, o sobrang taas na ng libog ko, pero wala akong naramdamang sakit. Puro sarap nalang ang natatanggap ng nerve endings ko.
Basa na ang ulo ni Richard. Kinalat ko ang precum niya sa buong kahabaan ng kanyang titi, at marahang jinakol ang titi niya sa ilalim ng shorts niya.
Dahil sa higpit at dulas ng kamay niya, at sa sarap ng mismong technique, naramdaman ko nang malapit na ako.
“Chard!” babala ko.
Di niya siguro narinig, o wala siyang pakialam, pero di siya nagpaawat. Tuloy-tuloy parin ang ginagawa niya. Patuloy na pinapadaan ang titi ko sa mga kamay niya. Habang kinakadyot naman ng titi niya ang tumigil kong kamay. Malapit na talaga ako; binaon ko na din ang aking mukha sa leeg niya.
“Nicky,” bulong niya sa malibog niyang boses. “Tingin ka sakin.”
Sinunod ko siya at tumingala sa mukha niyang mukha ko din. Pulang pula ang mga pisngi niya, bukas ng konti ang bibig, mainit ang hiningang lumalabas dito, umaapaw sa libog ang mga mata. Malamang, ganito rin ang itsura ko ngayon–
Pinaglapat naming magkambal ang aming mga noo, halos maduling na kami sa lapit ng titigan namin. Ang mainit naming hininga, naghahalo sa kalahating pulgadang layo ng aming mga labi.
Bumilis ang pagkadyot niya sa kamay ko. Bumilis ang pagjakol niya sa titi ko.
“Nicky…” bulong niya ulit. Halos matikman ko na ang lasa ng bibig niya sa lapit nito sa bibig ko.
“Chard…” sumbat ko ng mahina.
Tapos parang may faucet na pumutok. O pader na nabuwag.
Magkasabay sumabog ang tamod namin. Basa ang kamay ko sa katas na bumulwak mula sa tore niya. Basa ang kamay niya at ang harapan naming dalawa sa tamod na sumirit mula sa aking titi. Pitong putok, o walo—nawala pati ang simpleng abilidad ng pagbibilang.
“Shit, Nicky,” hingal ni Chard. Humiwalay na ang mukha niya sa akin, pinagmamasdan ang puting kalat sa mga harapan namin. Sa sando ko, sa jersey niya. Yung malaking basang mantsa sa shorts niya. “Ang kalat mo.”
“Shut up,” sabi ko sa kanya, habang sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. Ubos ang lakas ko; alam kong di na ako makakareview pagkatapos nito. Dahan dahan kong inalis ang kamay ko sa shorts niya.
Basang basa ang aking mga daliri—may malapot na tulo ng tamod sa pagitan ng aking hinlalaki at hintuturo. Naalala ko bigla nung bata kami at nilalagyan namin ng glue ang mga kamay namin. Tapos pag natuyo na eh babalatan namin na parang balat ng ahas.
Pinunas ko yung tamod niya sa kanyang shorts. Tutal madumi naman na ang damit niya.
“Ano, masakit pa ba?” tanong niya pagkatapos naming maghilamos at magbihis. Humina na ang ulan noon.
Nung una, nagtaka ako kung ano tinutukoy niya. Tapos napatingin ako sa aking paa. Yep, parang sa mga nakaraang masahe, milagrosong nawala ang kirot sa joints ng aking paa. Umiling ako sa kanya.
“Sabi sayo eh,” ngisi niya, at umakyat na siya sa upper bunk ng kama namin.
“Chard saan mo natutunan yung technique na yun?” tanong ko habang nagkumot na ako at humiga sa lower bunk.
“Hm?” dumungaw ang ulo ni Kambal mula sa kama niya. “Internet, saan pa ba?”
“Talagang Ginoogle mo kung paano magjakol?” tawa ko.
“LOL,” oo, binigkas talaga niya yung ‘LOL’. Pero di naman siya tumatawa. “Di pa ako nakakabawi sa ginawa mo nung nanalo kami eh. Kaya nagresearch ako ng magandang technique ng pagjajakol.”
“So ayaw mo ako i-blowjob gaya ng ginawa ko?” tanong ko. Kunyari nasaktan ako, pero halatang pabiro. Marami kaming pagkakapareho ni Kambal. Mukha, pangangatawan, pagkalibog. Pero siyempre, may mga pagkakaiba din kami.
Nagkunot siya ng noo, umiling. “Di ko ata kaya yun,” pagaamin niya. “Baka sa gigil ko, makagat ko lang titi mo.”
Nagkulubot ako ng mukha, pabirong nandidiri. Oo nga pala. Sa aming dalawa, siya yung hindi marunong kumain ng candy. Ako, siyempre, sinusupsup ko hanggang maubos. Siya, nginunguya niyang parang bubblegum. Naimagine ko tuloy na nginunguya niya ari ko. Shet.
“Tsaka baka di masarap titi mo!” pahabol niya, sabay bato ng bola pababa sa kama ko.
Di na ako badtrip nun, at nasalo ko yung bola bago tumama sa mukha ko.
“Aba-aba,” sabi ko. “Sino ang maarte ngayon?”
Binato ko yung bola pabalik sa kanya. Dahil medyo awkward yung position niya sa itaas, di niya nagalaw ng maayos yung mga braso niya para saluin yung bola. Ayun, tumama sa noo niya yung bola. Bumagsak yung bola sa floor, tumalbog-talbog, tapos gumulong sa ilalim ng mesa.
Di ko yun sinasadya. Inexpect ko talaga na masasalo niya. Napatawa ako ng malakas.
Biglang bumukas yung pintuan namin. Si Papa.
“Boys,” sabi niya. Eleven na ng gabi, pero dahil day-off niya ngayon, nakapambahay lang siya. Namumula mata niya. Dahil sa pabago-bagong shifts niya, nahihirapan siyang makatulog sa mga day-off niya. Kakakuha niya ata ng antok niya. Naku, nabulabog siguro nung nalaglag yung bola. Tapos sa lakas ng tawa ko.
Wala na siyang sinabi pa. Tinitigan lang niya kaming magkambal ng seryoso; si Richard, na nakadungaw parin mula sa kama niya, at ako, na pilit pinipigilan ang tawa.
Umatras na siya. Pinatay ang ilaw at sinara ang pinto.
Makalipas ang ilang segundo, narinig ko nalang ang “Night, Nick” ni Chard.
Nilulon ko ang tawa ko, at binulong, “Night, Chard.”
From the Same Author:
- Twin Things (Part 3)
- Twin Things (Last Part)
- Twin Things (Part 1)
- Mga Pinsan Kong Sekyu (Part 4)
- Dalawang Oras
